Weekendje slapen in het Watoto Wema Centre

Afgelopen weekend hebben we in het Watoto Wema Centre geslapen. Onze begeleider had gezegd dat we wel eens een nachtje daar mochten slapen om te kijken hoe het daar is.
Zaterdagmiddag zijn we er naartoe gegaan. We hadden een zak met snoepjes meegenomen. Met de kleine kinderen zouden we dan gaan snoep happen en met de grotere kinderen zouden we dan een ander spel gaan doen waarmee ze een snoepje konden verdienen.
Het was een groot succes. De kinderen vonden het een leuk spelletje! En zelfs de tieners deden mee, wat ik niet had verwacht. Je zag sommige tieners ook wel een beetje twijfelen; is dit niet te kinderachtig? Maar toch deden ze mee en ze hadden de grootste lol.
Toen ik zei dat we bleven slapen, geloofden de meeste kinderen het niet. Maar toen ze door hadden dat we toch echt wel lang bleven, geloofden ze ons wel. En ze vonden het erg leuk!
De kinderen hebben ons nog een aantal woordjes Kiswahili geleerd, erg leuk! De kinderen moeten erg lachen als je een woord verkeerd uitspreekt. Kiswahili is geen gemakkelijke taal heb ik wel gemerkt.
Het is leuk om te zien hoe de kinderen in het weekend en in de avond zijn. Ze kunnen doen en laten wat ze willen en dat vinden ze erg fijn.
’s Avonds kijken de kinderen vooral tv. Ik vind het soms niet echt goed, er wordt naar programma’s gekeken die nou niet echt geschikt zijn voor de kleinere kinderen.
Voor de jongere kinderen is er weinig tot geen structuur. Ze gaan naar bed wanneer ze willen. Een aantal kinderen vielen voor de tv slaap en worden dan wakker gemaakt en gezegd dat ze naar bed moeten gaan.
Voor onze examens moeten we een aantal activiteiten uitvoeren met de kinderen, dus hebben we gevraagd wat de kinderen graag willen doen en wat ze misschien nog willen leren. Je krijgt serieuze, maar ook grappige antwoorden, bijvoorbeeld:
- Football
- Dance
- Draw
- Kongfu
- Swim
- Make some jewellery
- Play hide and seek
- Make ugali
- Basketball
- Ride on a horse or a sheep
Rond 10 uur gingen de meesten naar de slaapkamer. Wij zijn toen ook naar de girls dorm gegaan.
Toen we op bed lagen, kwam het jongste meisje van 4 jaar pas binnen. Ik verbaas mezelf erover dat er echt totaal geen toezicht is. Zo’n meisje hoort toch rond 8 uur al op bed te liggen? Structuur kennen ze hier blijkbaar niet echt.
Een echt goede nachtrust heb ik niet gehad. Ze slapen met het licht en de muziek aan. Het jongste meisje was een hele tijd aan het huilen. En toen ik eindelijk een beetje in slaap was gevallen, begon de haan te kraaien. En de haan staat ook precies naast de girls dorm, dus je valt niet zomaar weer in slaap. Ook vloog er om de zoveel tijd een vliegtuig over. Dus echt lekker geslapen heb ik niet.
De volgende morgen om half 7 waren de kinderen al op. Aan uitslapen doen deze kinderen blijkbaar niet echt. Toen ik wakker werd, kwamen er al een aantal meisjes naar me toe. De één kwam mijn haar doen, de ander een gezellig praatje maken. En dat om 7 uur op zondagmorgen!
Rond half 9 kwam er een spreker. De kinderen gingen zingen en er werd een verhaal verteld. Dit duurde ongeveer anderhalf uur.
Daarna hebben we weer gezellig met de kinderen gekletst. We hadden nagellak meegenomen en de kinderen vonden dit helemaal geweldig. Eerst de meiden, maar ook de jongens kwamen en wilden allemaal gelakte nageltjes.
Ondertussen waren de oudere jongens een sportspel aan het doen. Wel leuk dat ze dit zelf organiseren. Ook ‘uncle’ en ‘daddy’ deden mee.

Rond 11 uur zijn we naar huis gegaan en hebben we even lekker bij geslapen.
Ik ben toch maar blij dat ik niet in een kindertehuis woon. Ik heb ontzettend veel respect en bewondering voor deze kinderen. Met 46 kinderen zo dicht op elkaar leven zonder echt privacy te hebben, lijkt me toch wel moeilijk. Maar als je de kinderen vraagt wat ze nou precies van het watoto wema centre vinden, dan antwoorden ze; voor mij is het geen centre, maar dit is mijn thuis en ik vind het hier fijn en gezellig. Ik vind het wel mooi dat ze dit zeggen!

Tot snel!

Liefs, Jacintha